Waar de Duitse vakantiegangers Dangast goed weten te vinden voor een vakantie aan de Noordzeekust, is deze badplaats bij de Nederlanders nog veel minder bekend. Misschien komt het omdat je even tijd nodig hebt om de charme van Dangast te ontdekken. Er wonen meer schapen dan mensen en tussen de uitgestrekte groene velden lijkt op het eerste gezicht maar weinig te doen. En dan kom je aan de kust. Links en rechts strand met de typisch Noord-Duitse ‘Strandkörbe’, een frisse, zoute wind en krijsende meeuwen. Heerlijk uitwaaien. En als je dan nog beter kijkt, blijkt er heel veel kunst in Dangast te zien te zien, ontdek je een café waar je de lekkerste rabarbercake van Duitsland kunt eten en zul je waarschijnlijk snel dop zijn op dit kleine plaatsje aan de Noordzee.
Kunst aan de kust in Dangast
Het eerste dat ik zag toen ik in Dangast uitstapte? Een muurschildering van een walvis die geen water, maar een regenboog spuit. Het tweede? Een sculptuur van een vrouw die over zee kijkt. Dit waren de eerste hints naar de artistieke kant van Dangast, waarschijnlijk hét kunstenaarsdorp van de Duitse Noordzeekust. Sinds drie leden van de kunstenaarsvereniging ‘Die Brücke’ tussen 1907 en 1912 hun zomers in de badplaats doorbrachten, is de badplaats een begrip in de kunstgeschiedenis geworden. Kunstenaars Erich Heckel, Karl Schmidt-Rottluff en Max Pechstein creëerden in die tijd een aantal belangrijke expressionistische werken: bij elkaar meer dan honderd tekeningen, aquarellen, olieverfschilderijen en houtsneden. Als je door Dangast wandelt, is het eenvoudig om te begrijpen dat zij door deze plek aan zee geïnspireerd werden. Het licht aan de kust is prachtig, de lucht is er vaak wild, de natuur ongerept en je kunt ontzettend ver kijken.
Dat vond ook de schilder Franz Radziwill. Hij woonde in Dangast tot aan zijn dood in 1983. Zijn huis in Sielstraße 3 is vandaag de dag een museum, of eigenlijk veel meer een Gesamtkunstwerk want huis en kunst zijn hier een geworden. Je kunt hier jaarlijks wisselende tentoonstellingen bezoeken.
Maar om in Dangast kunst te zien, hoef je niet eens een museum te bezoeken. Ook in de openlucht is van alles te zien – gratis en voor niets. Die kunstwerken zijn met elkaar verbonden door het Dangaster Kunstpfad. Dat kunstpad werd ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van de Noordzeebadplaats Dangast in 2004 ontwikkeld. Met 20 panelen krijgen wandelaars een kijkje in het artistieke verleden van Dangast. De panelen bevinden zich op de plaatsen waar de kunstenaars hun motieven hebben gevonden en tonen reproducties met verklarende teksten (Duitstalig).
Tip: download de flyer van het Kunstpfad via de website van Dangast.
Een boottocht op de Noordzee met de Etta von Dangast
Met een vriendelijk en typisch Noord-Duits “Moin” word ik door kapitein Anton Tapken op zijn schip de Etta von Dangast begroet. Hoogstpersoonlijk neemt hij de tijd om elke gast aan boord van zijn schip te begroeten. De twee uur daarna varen we over de vriendelijke (en soms ook ruige) golven van de Jadebusen. Dit is een 190 km² grote zeearm van de Duitse Noordzee.
Onderweg vertelt meneer Tapken de wildste verhalen over Dangast, de Jadebusen en de zeelui die hier vroeger woonden. Zo ontdekken we ook hoe deze zeearm in roerige tijden ontstaan is. Een reeks stormvloeden in de Middeleeuwen zorgde ervoor dat de zee steeds verder het binnenland binnendrong en dat het huidige schiereiland Butjadingen zelfs een tijdje helemaal van het vasteland afgescheiden was. Halverwege de 19e eeuw begon de bouw van de grootste stad aan de Jadebusen: de havenstad Wilhelmshaven.
Daar varen we ook langs met de Etta van Dangast, maar niet voordat we een rondje om de vuurtoren van Angast gemaakt hebben. Wist je dat deze vuurtoren op een zandbank midden in de Jadebusen staat? Deze werd in de jaren 1909-1910 gebouwd zodat schippers zich beter konden orentiëren op het vaarwater naar Varel, Dangast en Wilhelmshaven. Omdat het een van de meest traditionele vuurtorens is, werd het in 2003 opgenomen in het register van cultuurmonumenten. Een vuurtorenwachter zul je er trouwens niet meer zien. Die ging in de jaren 60 met pensioen toen er een onderzeese kabel werd aangelegd, waardoor de vuurtoren van stroom werd voorzien.
Op weg terug naar Dangast wijst Anton Tapken naar takjes die boven het water uitsteken. ‘Groeien daar nu bomen in het water?’ vraagt hij lachend. Daarna legt hij uit dat de berken bij eb in de bodem zijn gestoken, zodat schippers het vaarwater tussen de ondiepe zandbanken terug kunnen vinden. Na twee uur sta ik uitgewaaid en vol nieuwe indrukken weer op de kade. Een boottocht met de Etta von Dangast is een echte aanrader!
Rabarbercake bij Dangaster Kurhaus
Om even bij de familie Tapken te blijven: die hebben in Dangast een enorm stuk grond in het bos aan de kust. Daar hebben ze geen hek omheen gezet, want ze zien hier juist graag bezoekers. Hier staat onder anderen het Dangaster Kurhaus, dat al sinds 1882 ook een gastenhuis is. Het is een frisse, zonnige ochtend als ik mijn witte houten stoel aanschuif aan een tafeltje met uitzicht op zee. Tegenover me zit Maren Tapken, de vierde generatie die het Kurhaus runt. Ze vertelt hoe haar moeder veertig jaar geleden begon met rabarbercake bakken omdat haar oom een te grote rabarberoogst had. Inmiddels maken veel toeristen met alle liefde een omweg voor de Rhabarberkuchen. Ik prik mijn vork door het zachte eiwitschuim en de stevige cake met stukken rabarber. Mmm! Als ik weer opkijk, zie ik in de ogen van Maren een twinkeling en een blik van herkenning. Ik ben duidelijk niet de enige die zo reageert na de eerste hap. Op de vraag of Maren de cake zelf nog wel eens eet, antwoordt ze: “Zelden, maar elke keer ben ik weer verrast hoe lekker ‘ie is.”
Het voor een Kurhaus typerende rode tapijt zul je bij het Kurhaus Dangast trouwens niet aantreffen. Dat haalde de familie Tapken in de jaren 70 weg om zich daarmee te ontdoen van de elitaire associatie die een Kurhaus oproept. Hier is het namelijk juist heel erg relaxed. Jong en oud lopen op zonnige dagen van buiten naar binnen en weer terug. Je haalt je eigen eten binnen (‘Een groot of een klein stuk taart?’) en zoekt vervolgens zelf een fijn plekje uit. Leven en laten leven – het is de familie Tapken op het lijf geschreven.
Actief of juist lekker relaxed op het strand van Dangast
Bij een vakantie aan de Duitse kust hoort natuurlijk ook een bezoek aan het strand. Nu staat de Noordzeekust vanwege de getijden niet per se bekend als een goede plek om te zwemmen: soms is het water namelijk gewoon helemaal weg. Maar het kan zeker wel! Als je maar het goede moment uitkiest. Dat kun je doen met de actuele getijdeninformatie van Dangast, die je kunt downloaden via de website van de badplaats.
Is het eb of niet echt zwemweer? Ook dan is het goed vertoeven op het strand van Dangast. Ga in het zand zitten of huur een typisch Duitse Strandkorb. Ogen dicht, luisteren naar de zee en wind, even lekker relaxen. Kinderen hebben op het brede strand genoeg plek om zandkastelen te bouwen of zich uit te leven op de wereldnatuurerfgoed-speeltuin ‘Wattbutjer’. Na een stranddag of juist een actieve dag kun je genieten van een lekker hapje eten met uitzicht op de zonsondergang bij strandbar Sonnendeck. En voor de avontuurlijke reizigers onder ons: je kunt ook blijven overnachten in een Strandkorb (info helemaal onderaan)!
Spijöök: Museum van curiositeiten en zeemanslegenden
Een heel ander soort kunst vind je in Spijöök. Dit museum in het buurdorp Varel staat vol met de bizarste objecten: een Oost-Friese koptelefoon met schelpen voor op je oren, een echte zwaardvis en het skelet van een zeemeermin. Alles voorzien van bijzondere legendes. Bij Spijöök weet je soms niet waar de realiteit eindigt en de fantasie begint. Zeker niet als je wordt rondgeleid door een van de broers Chiemlewski.
Openluchttheater in een weiland en meer evenementen
Als je denkt dat je voor festivals en evenementen vooral in de grote Duitse steden moeten zijn, heb je het mis. In de Duitse Noordzeedorpjes wordt ontzettend veel georganiseerd. Dangast staat bijvoorbeeld bekend om het Watt en Schlick Fest, een festival met een combinatie van muziek, film, literatuur en theater. En dat tegen de coulisse van de Waddenzeekust, heel gaaf! Een ander hoogtepunt is het jaarlijkse openluchttheater in Dangast, dat vlak achter de dijk wordt opgebouwd. Een paar jaar geleden bezocht ik daar het theaterstuk ‘De Vliegende Hollander’ en wauw, wat een ervaring. Terwijl de zon ondergaat en de schapen staan te grazen en blaten, wordt midden op het weiland alles uit de kast getrokken om van het theaterstuk een spektakel te maken. Een aanrader voor iedereen die tussen augustus en september op vakantie in Dangast is!
FAQ – Op vakantie aan de Noordzee in Duitsland: Dangast
Dangast ligt aan de Jadenboezem, een zeearm van de Duitse Noordzeekust. De havensteden Wilhelmshaven en Bremerhaven liggen in de buurt.
Ja! Je kunt met de trein naar Varel reizen en daar bus 253 naar Dangast nemen. In Dangast zelf bevindt zich alles op loopafstand.
Dangast is klein, maar er is behoorlijk wat te zien en doen. Je vindt in Dangast veel kunst in de openlucht, de zee is nooit ver weg en in de zomer vinden er vele evenementen plaats. Lees het hele artikel voor meer tips in Dangast.
Ik houd zelf enorm van het voorjaar en de herfst aan de Noordzee. Wil je zwemmen? Dan kun je misschien beter tijdens de warmere maanden komen (check de watertemperatuur). Houd er dan wel rekening mee dat Dangast een geliefde bestemming voor een zomervakantie is.
-Disclaimer: Ik bezocht Dangast tijdens een persreis op uitnodiging van Die Nordsee. Het enthousiasme dat je leest, is 100% dat van mij.-